Böylece, Cannes’da yarışan “Kutsal İncir Tohumu”nun gösterimine katılma olanağı bulan Resulof, politik sinema tarihinin en soluklu, en özgün, en doyurucu örneklerinden biri olmaya adaylığını koyan bu başyapıtla, Altın Palmiye’yi bu akşam sahnede kendi elleriyle alma fırsatını yakalıyor.
KÜLTÜREL MİRAS
Resulof, öncelikle hikâye anlatmayı çok iyi bilen bir yaratıcı yönetmen. İzleyicisinin dikkatini hınzırca farklı yönlere çekip, gerektiğinde çıkmazlara bile sokmaktan çekinmeden öykünün gerilimini doğurgan kılmayı beceriyor. Bu zengin anlatı gücünden beslenen meslektaşları Farhadi, Ghobadi, Kiarostami, Makhmalbaf, Merhjui, Naderi ya da Panahi gibi, Resulof da kökleri Binbir Gece Masalları’na dek giden doyurucu kültürel mirası çok iyi değerlendiriyor.
MAHSA AMİNİ’DEN ESİNLENDİ
Filmin konusu politik ve güncel. İki yıl önce, başı yeterince kapalı olmadığı için yakalanıp götürüldüğü karakolda ölen genç kız Mahsa Amini olayından yola çıkan gerçekçi, bir o kadar da yaratıcı senaryo, yer yer gerçek video görüntülerle sağlam bir belgesel çerçeve oluşturuyor kendine.
Biri üniversiteye giden iki genç kız babası, saygın devlet memuru İman’ın terfi ederek sorgu yargıcı kadrosuna yükseltilmesiyle başlar her şey. Önündeki dosyaları incelemeden iktidarın maşası olan başsavcının emirlerini yerine getirmek, suçsuz insanları darağacına göndermek zorunda kalmaktadır imanlı İman.
Yok, aslında incir ağaçlarını yıllardır tüm baskılara karşın ekip sulayanların, özellikle de İranlı genç kadınların çabalarına simgesel bir görünürlük kazandırıyor sadece. Gerçekçi bir umut alevini sıcak tutması da cabası. Sonuçta, bu akşam açıklanacak ödül listesinde Muhammet Resulof ile Jacques Audiard adlarının ilk sıralarda yer almaması, jüri için ciddi bir talihsizlik oluşturacaktır.
